Kurtarıcı Beklemek

 

Büyü

Yeterince gelişmiş bir teknolojinin büyüden bir farkı yoktur. Mümkünün sınırlarına ulaşmanın tek yolu imkansızlığa doğru yol olmaktır (Arthur C. Clarke)

Nasılsınız geleceğin digital diktatörleri? (Yine de imkansız olan şeyler var: Aşağıdaki bilemediğimiz konular gibi:
2. bigbang 'den önce ne vardı?
3. tarsus 'daki gizemli kazı
4. mu kıtası gerçek mi ?
5. nazca çizgileri ve göbeklitepe niçin kimler tarafından yapıldı?

ama ilk sıra kesinlikle kadınlar ne ister ???)

 

Şehir İnsan ve Mehmet Ali Abakay

Hepsi değilse de bir kısmı hedefi on ikiden vuran atasözlerimiz ve deyimlerimiz var. Bunlardan biri de "aslan yatağından belli olur" sözüdür. Tanrı kırları, insan da kentleri yarattı der, William Cowper. Mekan, her dönemde, içinde yaşayanların ve onu planlayanların, en önemli ilgi alanlarından biri olmuştur. Hem maddi hem de manevi gelişmişliğin sembolüdür kentler. Uygarlık ile kentler arasında çok yakın bir ilişki vardır. Bir ziyaret sırasında kişiyi en çok etkileyen şeylerin başında kentin planlaması ve mimarisi gelir.

Mimarı, sessiz müziktir. Az çok hepimiz bir müzik sesi duyarız dolaşırken bir şehrin caddelerinde, sokaklarında. Kentin ruhu denilen şeydir bu, estetiktir, ruhu okşayan, yüreğe dokunan. Tekrar tekrar görmek istediğimiz şehirler, şehirlerde belirli semtler, semtlerde anıtsal ve tarihi yapılar vardır. Keşmekeşliğin, zevksizliğin, plansızlığın hakim olduğu mekanlar ve kentler bir kabus gibidir. Bir an önce uyanmak/terketmek isteriz.

Mimarinin iki ayağı vardır; estetik ve fonksiyon. Sadece estetik kaygı, insanların bir kısmının daha kötü koşullarda yaşaması demektir. Aynı şekilde sadece fonksiyona dayanan bir anlayış, ruhsuz, monoton mekanların ortaya çıkmasına neden olur. Bu tür yapıların birer barınak, hatta sığınak olmaktan öte bir değerleri yoktur. Kentin kanserli hücreleri gibidirler. Okursa şehirlerin selasını, işte bu yapılar okur.

Kent uzmanı değilim, çoğumuz gibi, ama mekanla teması kaçınılmaz olan herkes gibi, bir estetik duygumuz var. Güzeli çirkinden ayırt edebilecek, ruhumuza iyi gelebilecek mekanları ilk görüşte tanırız.
Son yıllarda kentlerimiz birer toplu konut alanına döndü. Malî değeri dışında, hiç bir önemi ve değeri olmayan yapılar, şehir diye bir şey bırakmadı ne yazık ki. Kimsenin de pek umurunda değil gibi.

Bunu umursayan bir dostu tanımaktan mutluyum. Sesini duyurmakta büyük sıkıntılar yaşamasına rağmen, ısrarla ve azimle her şeyiyle kentleri kendine dert edinen bir dost. Kısıtlı imkanları olan bir öğretmen olan Abakay, kentlere ilişkin kitaplardan, resimlerden, objelerden oluşan bir arşiv oluşturmaya çalışmaktadır. Ne yazık ki bir kaç dost dışında hiç kimseden bir tepki/cevap/yardım hatta ilgi görmemektedir. Herşeye rağmen bu çabalarını sürdüren Mehmet Ali Abakay hocayı yürekten tebrik ediyorum. Bir gün kıymetinin bilineceğini umut ediyorum.

 
Varlık
Zahiri perde olmuş zuhura. Tasavvurlar çöpe.

Dücane Dedi

Mitostan logosa bir türlü geçemedik. Beni takip ediyor demek ki!

 

Kâğıt Toplayan Çocuk

Koşacağım hayallerimin peşinden de, gerçekler bırakmıyor yakamı

Ağıt

Gün aşırı ağıtlar yakıyoruz, hüzünsüz, göz yaşı dökmeden

Meyletmek

Dünyaya meyletme diyorsun da ula Edri, bunca güzellik, bunca ihtişam sırf tuzak olsun diye mi var!
 

Gecikmiş Ramazan Vaazı

Müslümanlar için orucu en iyi tanımlayan kelime arınmadır. Kişinin kendisiyle yüzleşmesidir. Dünyada bir berzah provasıdır. Projeksiyonu başkasından çok kendine tutmasıdır. Bir sınamanın ötesinde, kişisel rönesansdır. Kaç kişinin oruç tutup tutmadığını hesaplayıp öfke duymak yerine, arınarak örnek olmaktır. "Hazineden pay alma" olarak görülen bir eylemde, neden başkaları da pay almıyor diye sitem etme, kırılma, düşmanlık etme, orucun ruhuyla bağdaşmaz.
Sınama herkeste farklı tezahür edebilir. Altından kalkamayacaklarını düşünenler kapı kapı dolanıp ruhsat aramak yerine nefsine ve vicdanına başvurmalıdır. Allah ile kul arasindaki en mahrem ibadetlerden biri olması nedeniyle araya üçüncü kişilerin girmesi işin özüne ve ruhuna zarar verebilir.
Umarım bu arınma süreci başarıyla sonuçlanmıştır ve olumlu etkileri toplumun tutum ve davranışlarına yansımıştır.

 

Ramazan Bereketi

Fakir sofralarına az, zengin sofralarına çok yağıyor. Yemendeki çocuklara hiç.

 

Sebep

Başımıza gelenler (belki de bişey gelmedi, ben kuruntu yapıyorum) cehaletten değil. Bugün, önceki dönemlerle karşılaştırılmayacak kadar bilgili, hatta âlimiz. Aksayan bir iş, bir sorun, tarih, felsefe, sanat, hele din konusunda aklınıza ne gelirse bir mevzu söyleyin, onlarca öneri, cevap, çözüm anında elinizin altında. Öyleyse sorunumuz cehalet değil. Değilse ne!

Tunceli mi Dersim mi?

Sağ sol farketmez, memleketçe kahramanlık peşinde koşmayı severiz. Keşke başkan Tunceli'den bir Antep, bir Denizli çıkarsa da isme bu kadar takılmasa. Milli geliri onbeş yirmi bin dolar olan bir Tunceli, gereksiz tartışmaların odağı haline getirilen bir Dersimden daha hayırlıdır. Türkiyede yönetimlerin eğilimlerine göre tabelalar hep değişegelmiştir. Yönetici deyince aklıma birikim, vizyon ve feraset gelir. Gerisi kumda oynamaktır.

 

Büyük Resim!?

İçinde yaşadığımız dünya, üzgünüm ama, şeyhler ve evliya için uygun bir ortam değil. Kurtarıcı beklemek doğu toplumları için, göreceli olarak, hala bir varolma imkanı (Batı Godot'yu bekledi, Godot gelmedi). Çağdaş toplumların hangi dinamikler ve enstrümanlarla ayakta kalmaya çalıştıkları ortada ve çoğumuz bunun farkındayız. Mitlerimiz uzun kış geceleri (gece mi kaldı?!) için sedatif etkisini sürdürüyor olabilir ama günlük hayatımız başka denklemlerle yürüyor. Dünyanın yanan, yıkılan, açlık çeken bölgelerinde insanüstü statülere yerleştirilenlerin himmetinden bir fayda hasıl olmadığı aşikar. Keramet ve mucize peşinde koşanlar, yorulmasınlar; baktığımız ve dokunduğumuz her sey mucize zaten. Doğaüstü güçlerin işaretleriyle sarhoş, birilerine veya bir yerlere ram olmaya programlananların, başkalarına katacakları fazla bir şey yok...
Bu ülkede bir yığın insan metafizik trampetler çalarak maişet temin ediyor ama fizik kuralları karşısında Tanrıya yakarıyor. Bu temelsizlik, irrasyonalite, basiretsizlik hiç de hayra alamet sonuçlar doğurmuyor.