EKONOMİ

Türkiye, bir taraftan dünya ile bütünleşmesini sağlayabilecek insan gücünü, tarım potansiyelini, doğal kaynaklarını gereği gibi kullanamazken, diğer taraftan sınırlı sermayesinin büyük bir kısmını çimento üretimine yönlendirerek, sürdürülebilir kalkınmayı başaramaz!

Türkiye dünyada anti-kapitalist, anti serbest piyasacı duyguların en kabarık, serbest piyasa karşıtlığının ve devletçiliğin en fazla prim yaptığı ülkelerden biridir. Bu ülkenin sağcısı da solcusu da, İslamcısı da Kemalisti de, genci de yaşlısı da, kadını da erkeği de, zengini de fakiri de ağırlıklı olarak anti-piyasacıdır, devletçidir, merkeziyetçidir, anti-kapitalisttir.

Enflasyondan dar gelirli halk mı suçludur, yoksa doyurulamayan elitler mi? Ya da başka ifadeyle, konuyla ilgilenen her politikacı ya da neoliberal iktisatçının diline pelesenk olmuş "şayet emeklilere veya asgari ücrete zam yaparsak enflasyon kontrolden çıkar" sözü ne derece gerçek ifade eder?

Bu çerçevede resmi rakamlara göre %64,7 olarak hesaplanan, gerçeği yansıttığı kuşkulu enflasyon Türkiye'yi dünyada Arjantin ile birlikte rekor seviyede yüksek enflasyona sahip ülkelerden biri haline getirmektedir. Nedenlerine göre enflasyon aşırı talep, maliyet artışları ya da piyasada rekabet eksikliği ile irtibatlandırılabilir. Ancak iktisadın evrensel yasalarından biri enflasyonun her zaman ve her yerde para arzındaki ölçüsüz artışla ilişkili olduğunu söyler. Merkez Bankası istatistiklerinden de rahatlıkla izlenebileceği gibi, pandemi, deprem ve seçim gibi mazeretlerle para arzının son yıllarda aşırı şişirilmesinin bedeli bugün yüksek enflasyonla ödenmektedir. Enflasyon son tahlilde para basma tekeline sahip olan devletlerin karşılıksız para basarak fiyatları şişirmeleri, bu yolla doğrudan vergilerle yapamadıklarını enflasyon vergisiyle yaparak halklarını soymalarıdır.

“Asgari ücret” işçinin ve bakmakla yükümlü olduğu kişilerin insan onuruna uygun bir yaşam sürmelerini amaçlamak ve bunu yasal bir kararla belirlemek için tespit edilir. Bu süreçte üzerinde titizlenmemiz gereken husus da zaten “insan onuruna uygun bir yaşam sürme” amacının kendisidir.

"Rasyonel" akılcı, akla yatkın, mantıklı, gerçekçi demek. Uzunca bir süredir rasyonel zeminden uzaklaşmış olan, irrasyonel, politikaların mutlaka “rasyonel bir zemine” oturtulması gerekiyor, hem de hiç gecikmeksizin.

Türkiye, dünyada anti-kapitalist, anti-piyasacı, devletçi, merkeziyetçi, müdahaleci ve korumacı damarın en kabarık olduğu ülkelerden biridir.

‘’Gelişmiş’’ bir ülke olmak iktisadî kalkınmayla ilgili olmakla beraber, genellikle sanıldığının aksine, ondan ibaret değildir.

Elbette dijital/kripto hesaplar çok daha devasa ve uluslararası bir konu olup, şekillenmesi zaman alacaktır. İlerleyen zamanlarda muhtemelen bugünkü devlet paralarının yerini alacak ve her birinin güvenilirliği ve değeri şimdiki devlet paraları gibi birbirinden farklı olacaktır. Böyle global bir projede hiçbir ülkenin dışarıda kalabileceği düşünülmemektedir. Zira ekonomilerde asıl olan ağırlık merkezini oluşturmaktır. Günümüzde bu ağırlık merkezi önemli ölçüde kapitalizmde olup, mevzubahis ürün de kapitalizmin yeni bir enstrümanıdır.

İşte tam bu noktada küresel ticaret için yeni stratejilerin oluşmaya başladığı ve aktivite olduğu bir süreci yaşayacağız 2020 yılında. Bu iyileşmenin en önemli lokomotiflerinden biri de ülkelerin 2020 yılı boyunca imzaladığı dev ticaret anlaşmaları ve bu anlaşmalar çevresinde oluşacak paktlar olacak. Diğer bir değişle bölgesel paktların oluşturduğu stratejik ortaklıklar. Oluşan bu ticaret paktlarının bir diğer etkisi ise muhtemeldir ki, askeri ortaklıkları ve savunma işbirliklerini de oluşturabilir. Bir diğer husus bu paktların şu ana kadar yan yana gelmeyen bazı aktörleri de aynı masaya oturtabilir olma ihtimalidir. Örneğin; Çin ile Japonya ya da ABD ile Çin gibi.