DÜŞÜNCE

Konumuzun merkezini teşkil etmekle birlikte “ben nedir" sorusunun deruni tartışmalarına girmeden “ben”in aslında bildiğimiz “ben” olmadığına değinmek suretiyle yeni bir yazı serisine başlamayı umut ediyorum.

Demokrasi dönekler rejimidir. Hiçbir tekâmül sürecine tabi olmayan, değişip, dönüşmeyen insan, zaten düşünmeyen canlılardan öte bir özellik taşıyamaz. İnsan her aşamada düşünüp, taşınarak, eski ezberlerini sorup sorgulayarak tekemmül eder. Ve her süreçte yeni kabulleri benimser. Bundan dolayıdır ki, kişinin politik tercihleri de zamanla değişim gösterecektir.

Her felakette, depremde, salgında, savaşta, yangında, trajedi ne kadar insani olursa olsun meseleleri derhal tarafgirce ele alıyoruz. Her yanlışlıktan 'ötekileri' sorumlu tutuyor ve “onların bu toplum için en büyük tehdit olduğunu ve onlardan derhal kurtulunması gerektiğini” örgütlü biçimde tekrarlamaya başlıyoruz.

Ülkemiz ve vatandaşlarımız bugün içinde bulunduğumuz duruma layık değildir. Türkiye, demokratik olmayan bir yönetim sebebiyle ile varlık içinde yokluk yaşayan bir ülke durumuna gelmiştir.

Unutulmamalıdır ki, en kötü ile kıyaslamaya girişildiğinde kötü olan bile kaçınılmaz şekilde size iyi görünecektir. İyi görünmesi, iyi olması dolayısıyla değil karşılaştırıldığı durumun çok kötü olması ile ilgilidir. Zaten Türkiye’de başımıza gelen en büyük felaket buradadır.

Herkesin gerçeklerden kaçtığı zamanlarda bile, gerçeğin ortaya çıkmasını varlık ve onur mücadelesi olarak gören “birkaç iyi adam” her zaman olagelmiştir.

Sartre’ın içsel varoluşunda Dostoyevski ve Fransa iç içedir. Bu iddialı cümleleri elbette biz Sartre’ den dinleyemedik. Ama Bulantı kitabı bize bu konuda pek çok şeyler söyler.

"Mealcilik" kavramı, müslümanların kahir ekseriyetini İslami kaynakların aslından, yani dinin hakikatinden uzak tutmak suretiyle, onları kendisini din temsilcisiymiş gibi sunan (ve belki de ipleri başkalarının elinde olan) bir takım kişi ve kurumlara mecbur ve mahkûm etmeye yaramaktadır.

Ülkelerin geçirdiği zor dönemlerde sanat eserleri yükseliş gösterir. Gassal bazı eksik yönlerine rağmen karakter çözümlemelerinin başarısı ile oldukça kaliteli bir iş olarak karşımıza çıkıyor. Dizinin devamını aynı samimiyette olmasını diliyorum. 

Gassal dizisinin psikolojik arka planı oldukça güçlü. Lakin toplumumuzun travmalarının rehabilitesine/iyileşmesine bir katkı sağlamayacaksa, bir sanatın icrası adına toplumsal travmalara ayna tutmak, yeni travmalara kapı aralayacaktır.