DÜŞÜNCE

Eğer “yenilenir enerjiler çağına” adım atıyorsak, kaçınılmaz olarak “hidrojen çağına” da adım atacağız. Giderek ülkenin her yerinde güneş panelleri ve rüzgar türbinleri yayıldıkça depolama ciddi soruna dönüşecektir, aslında şimdiden öyledir. Ve enerjiyi depolamak için hidrojenden daha iyi bir yol, mevcut bilimsel – teknolojik bilgiler ışığında, görünmüyor.

Medyatik hocalar üzerinden ilahiyatçıların bir kategori olarak topyekûn hedef gösterilmesi, ilahiyatçı akademisyenleri de rahatsız etmektedir. Sosyal medya, gazete yazıları ve sivil internet platformlarında ise daha çok ilahiyat ve ilahiyatçıya dair bazı olumsuz tutumların öne çıktığı görülmektedir. Bu itibarla, beklentiler ve umutlar çerçevesinde “ilahiyatçı kimliğin” mahiyetini yeniden düşünmemiz gerekmektedir.

Enerji bugün yalnızca teknolojik ve ekonomik bir mesele değil, aynı zamanda stratejik, çevresel ve insani bir sorundur. Enerjiye adil ve güvenilir erişim, sosyal eşitlik ve insan hakları açısından da büyük bir öneme sahiptir. Birçok araştırmaya göre enerji tüketimi ile sosyal refah, ortalama gelir, ortalama ömür ve eğitim düzeyi arasında pozitif ilişki vardır.

Başarı hiçbir zaman tek başına oluşan bir süreç değil; lakin başarıya katalizör olup, önderlik edebilecek özel şahsiyetler olmadan bir başarıdan da söz edilemez. Hele hele tüm ümitlerin tükendiği zamanda askeri dehalara ihtiyaç vardır. İşte bu noktada Mustafa Kemal’i görmekteyiz.

Hayat kelimelerledir, hakikat kelimelerledir, cennet de cehennem de kelimelerledir. Bütün bunları anlamak, kavramak, bunlara ulaşmak ancak kelimelerle mümkündür. Yanılmak da kaybetmek de kelimelerledir. İnsan doğru kelimelere ulaşmak için yaşar.

Belli bir nitelik sonucu atanılan makamın gereği olarak, daha adil ve rasyonel bir ücret politikasının yürürlüğe girmesi gerekir. Bilindiği gibi, kamu kurumlarında etkin ve verimli çalışmak için, örgütsel barışın da tesis edilmesi şarttır.

Vehbi hocaya sorduk: Batının ya da Doğunun neresindeyiz? Doğulu kalamadığımız açık, bir türlü batılı da olamıyoruz. Ne olacak bizim bu halimiz?

Her geçen gün evcilleşmek suretiyle küçülen insan beyni, geçmişin değerlerini kullanarak insan yaşamına otomatik olarak yön veriyor. Yani günümüz insanı ilkel olarak adlandırılan dönemdeki insan kadar özgür bir iradeye sahip değil. Beynimiz, tanımlanmış yazılımlar yüklenmek suretiyle hayata gözlerini açıyor. Bu yazılımlar bizim beynimize verdiğimiz komutlardan daha öncelikli olarak beynin içgüdüsel hareketlerine zemin oluşturuyor.

Adolescense dizisi gösterdi ki; çocuklar ne kadar korunabilirlerse sistemin içinde o kadar var olmaya çalışıyorlar. İşleri o kadar zor ki ; hem büyüyecek, hem de ebeveynlerini büyütecekler. Ebeveynleri de hata yapmamanın baskısıyla yaşayacaklar. Ta ki yaşanılabilir, insani bir dünya inşa edilesiye kadar.

Esas itibariyle din, sosyolojik değil, bireysel bir tercihtir. Bunun için çocuklarımızın eğitiminde öncelikle, insani olmayan, dayatmacı, tahakküm edici, kişiliği baskılayan yöntemlerden uzaklaşarak, çocuğun gelişim aşamaları ve pedagojiye uygun yöntemlerin uygulamaya konulması daha doğru bir yaklaşım olacaktır