DÜŞÜNCE

Cumhurbaşkanlığı eski danışmanlarında İlnur Çevik ODA TV kanalına verdiği demecinde şu ifadeyi kullanması düşündürücü “Birileri (Kerkük) konusunda Cumhurbaşkanımıza hesap vermelidir.” Haklı değil mi sizce?

"Leave the World Behind" teknolojiye bağımlılığımızın bizi nasıl savunmasız bıraktığını, adres ve yön duygularını nasıl kaybettiğimizi göz önüne seriyor. İşin bir diğer boyutu ise yapay zekanın kontrol dışı hareket potansiyeli ve savaşlara etkisi. Eski Başkan Obama ve Michelle Obama’nın danışmanlığını yaptığı film bu perspektifle geleceğin savaşını resmediyor.

Tartışmalara yol açan Kızıl Goncalar dizisinin ilk bölümünü izledim... Kamera açıları, geçişler, müzikler, renkler, ışıklar, kostümler açısından değerlendirildiğinde üst seviye sayılacak bir yapım olsa da muhtevaya gelince aynı şeyi söylemek zor. Muhtevaya gelince aynı şeyleri söylemem zor.

“Asgari ücret” işçinin ve bakmakla yükümlü olduğu kişilerin insan onuruna uygun bir yaşam sürmelerini amaçlamak ve bunu yasal bir kararla belirlemek için tespit edilir. Bu süreçte üzerinde titizlenmemiz gereken husus da zaten “insan onuruna uygun bir yaşam sürme” amacının kendisidir.

Maalesef günümüzde insanlar yaygın ve yerleşik biçimde bağlamdan kopuk hükümler veriyor. İletişimin hızı ve çeşitliliğiyle malumat bombardımanına tutulan çağın insanı; hemen her konuda muhatap olduğu olay, olgu ve durumla ilgili hızlı biçimde keskin kanaatler üretiyor.

Filistinli çocukların masumiyeti üzerine inşa edilen nöbet değişimine fazlaca anlam yüklemenin de bir aptallık olduğunu söylemeden edemeyeceğim. Sömürülen açısından sömürgeciliğin ifratından siber sömürgeciliğin tefritine giden bu süreç, kabullenilebilirlik hariç hiçbir değişim içermez.

Neil Postman, Jean Baudrillard, Guy Debord dünyanın başına gelecekleri kronolojik olarak en az 40 yıl öncesinden söylemişlerdi.  Kapitalizmin gösterisi ve bilhassa televizyonun kullanımıyla insanların, toplumların ayartılışlarını görmüşlerdi. Özellikle eğitim alanında nasıl kaybedildiğini anlatmışlardı.

Artık arınmanın zamanı gelmiş gözüküyor. Gereksiz yere büyüttüklerimizi sırtımızdan indirmezsek, bize her türlü kötülüğü yapmaya devam edecekler. Elde edilen başarılardan dolayı birilerine tanrı muamelesi yapmayı bırakmak zorundayız.

Bir bankacıyla bir futbolcu arasındaki “tuhaf ve ibretlik” buluşma, futbol sektörüne önce kuşbakışı bakmamızı, sonra kabuğundan çekirdeğine kadar tüm katmanlarını dikey ve ayrıntılı incelememizi gerektiriyor.

Kontrolden çıkan bir gücü kim nasıl tutacak, denetleyecek? Gücü kontrol etmek üzere ihdas edilen veya öyle olduğu belirtilen mekanizmalar gücü denetleyemeyecek duruma düştüklerinde hatta tam da bu mekanizmaları ihdas eden güçlerin kendileri bu mekanizmaların usul ve esaslarına göre hareket etmediklerinde ne olacak? Bir gücün korumasına ihtiyaç duymayan mekanizmalar var mı gerçekten veyahut bu mekanizmaların gücünün varlığından bahsedebilir miyiz? Şüphesiz “egemen istisnaya karar verendir” tam da bu yüzden. O halde “istisnaya karar veren” egemenin yapıp ettiklerinden bizi emin kılacak şey nedir? Onun insafına sığınmak, kendi normuna göre işlemesini talep etme çaresizliği dışında yapılacak olan şey nedir?