DÜŞÜNCE

- Son 400 yılın İslam'ı bir "rüya kültürüdür".. Tanrı, hayat ve gerçek burada değil ötelerdedir.. Bu nedenle gerçek tarih yerine "şanlı tarih" rüyası, toplum hastalıklarını teşhis yerine "milletimiz mükemmel" rüyası, geleceği inşa yerine "mükemmel gelecek" rüyası sürdürülmektedir.. Madem ki bu din son dindir, göklerdeki Tanrı onu ve müslümanları korumak ve her düştüğünde yerden kaldırmakla "mükelleftir". Düşmanlar "ne yaparlarsa yapsınlar göklerden gelen bir karar vardır". Rüyaya itiraz ve gerçekle ikaz "dine itiraz" "inançsızlık", "allahsızlık" damgası yiyip mahkum edilmektedir..

Sahi kaç kişi hatırlıyor 11 Eylül yıllarında yaşadığımız "Milli bir kıyamet olarak 99-2000 krizleri"ni? O krizlerin provası 5 Nisan Kararları ile yapılmıştı, yıl 1994'tü...US $, bir gecede 19.000 TL'den 40.000 TL'ye fırlamıştı. Yani, Milli Kıyamet'i unutan hafızalar, bunu nasıl hatırlasın, değil mi efendim? Milli Kıyamet, "Anayasa fırlatma Krizi" ardından geldi. Gecelik repo faizleri bilmem kaça çıktı. On yıl bile geçmeden US $, 1.700.000 TL'yi gördü. Bankalar battı, çünkü bir el, birçok cenabetin ellerini daldırarak bankaları boşaltmıştı. Erbakan-Çiller ikilisinin "Refah-Yol"unu deviren irade, elleri ile kurduğu sünepe koalisyona bir guvernör monte etti: Kemal Derviş!

Bu anlamda bizler, Anadolu insanı ve Ortadoğu insanları olarak ne zaman ki, teolojiye akıl ferasetiyle bakmayı unuttuk, bilimsel çalışmalardan uzaklaştık, aklı devreden çıkardık, akıldan uzak itaat kavramını devreye soktuk, köleleştik, o zamandan beri ne ilahi ilham kaldı ne de medeniyet. Özellikle Avrupa Rönesansından sonra Avrupalı aydın ve bilim adamlarını övmekten onların çalışmalarına haşiyeler düşmekten başka çok fazla bir başarımız olmadı. Kendi bağrımızda yetişen bilim adamlarının ilham kaynaklarını bir kenara bıraktık, bizi bir anda uçuracak, zenginleştirecek, çağdaşlaştıracak sihirli kılavuzlar aramaya başladık.

Muhammed Ali kurulu düzene itirazını görsel ve somut bir dille ifade etmeyi başardı. Onun, ezilenlerin gerçek sözcüsü Malcolm X’le birlikte görüldüğü fotoğraflar maşeri vicdanın uyanışı açısından çok önemlidir. İki refik aynı tarikte buluşmuştur o karelerde. Üstelik Martin Luther King Jr’ı da dışlamayan bir yoldur. Adalet herkes için, vicdan herkes için, ahlak tüm insanlık için...

Muhammed Ali, sadece rakibini dövüp kenara çekilen bir boksör olmadı. Rakibini nakavt ettikten sonra söyleyeceği bir cümle çok önemliydi onun için. O cümleler, bir kitabın önsözüne yazılan ithaf cümleleri gibidir. Kitabı herkes okumayabilir, ancak o kitabı eline alan herkes önsöze göz atar ve ithaf cümlelerini bir şekilde okur.