DÜŞÜNCE

Sözün kâr ettiği yerde caydırıcı güç diplomasi ve müzakereyle, sözün bittiği yerde ise caydırıcı güç askeri ve teknolojik güçle olur. Bu gücü sağlamak teknoloji üretimi ve mal-hizmet üretim kapasitesiyle olur. Üretim gücü ise AR-GE’ye yatırımla, yeniliklerle, teknolojik icat ve buluşlarla, inovasyonla olur.

Öğretmenlik Mesleği Kanunu (ÖMK) TBMM’de kabul edildi. Kabul edilen kanunun içeriği ve TBMM’ye geliş süreci Türkiye’nin kamusal işleyişinin ibretlik bir görünümünü sunuyor.

Gelecek yılların, ulusu, etnik yapıları ve kültürel değerleri yok edecek şekilde tasarlandığı gerçeği üzerinden hareket etmeliyiz. Ulusun inşa edilmesi sürecinde yaşanan siyasi ve iktisadi gelişmelerin tersine çevrilerek tekrar kabile toplumuna doğru gidiyoruz.

Maruz kalarak öğrenme neticesinde algılar, yorumlar, kanaatler bilgi gibi kabul görür. Ancak bu bilgilerin gerçekle bağı sorunludur. Gerçekle bağı sorunlu insanın hakikati kavraması mümkün olmaz. Bu tür insanlardan oluşan kalabalıkların yaşadığı şey artık hayat değil bir simülasyondur.

Adalet üzerine oluşturulmuş bir teori olan “Adalet Dairesinin” temeli kadim Mezopotamya toprakları içerisinde atılmış; Sümer, İran, Hint gibi medeniyetlerin birikimiyle şekillenerek Selçuklu/Osmanlı’ ya kadar uzanan din/devlet/toplum ilişkilerini düzenleyen siyaset felsefesinin özet (söz dizimi) halidir. 

Kralların, sultanların, padişahların aileleri olmaz. Taht kavgaları nedeniyle kardeşlerini dahi öldüren insanların ailesi olmaz. Birden fazla eşi, cariyeleri, köleleri olan insanların sevgi temeli ya da aşk temeli ile kurdukları aileleri olamaz.

Bu toplumda alkol ahlakın konusu sayılırken ötekinin hayatına dair yorum yapmak ahlakın konusu olmaktan çıkmıştır. Kumar ahlakın konusu sayılırken, anlaşılan ücret karşılığında yapılacak işin savsaklanması ahlakın konusu olmaktan çıkmıştır.

Her şeyin göreceli olduğuna inanmak, insan zihnini ve algısını merkeze almak demektir. Ancak tarihi tecrübemiz ve bilim bize göstermektedir ki, algılarımızın ötesinde bir gerçeklik vardır. Bu gerçekliği kabul etmezsek, sadece kendi algılarımızın esiri oluruz.

Bir insanın müslüman olmasıyla İslamcı (الإسلامي /الإسلاميون) olması aynı şey midir? İslamcılık İslam’ın politik versiyonu mudur? Müslüman İslamcı mıdır? Hayatın her alanında İslam’a inanmak, İslamcı olmak mıdır? İslamcılık her yerde başarılı mı olmuştur? İslamcı’dan herkes aynı şeyi mi anlamaktadır? Müslüman denilen bireyler ve toplumlar ‘kapitalizm, marksizm, liberalizm vs gibi ideolojik algılanabilecek olan ‘İslamcılık’ diye bir kavram icad etmeden de politik bir söylem ve eylem geliştiremezler mi? Arap Baharı denilen süreç ve hatta ‘proje’nin başarısız (evet başarısız) denilebilecek bir sonuç üretmesi, acaba bu kavramsallaştırmalardaki yanlışlardan mı başlıyor?

Ruhları sökülmüş insanların gelecek günlerin onursuzluğunda yaşamaktan başka çaresi yok. Kurtuluşun tek yolu, ilahi bir müdahalenin gerekçesi olabilecek insanların varlığı sanırım. Zira her şeye rağmen süt emen bir bebek, iki büklüm olmuş mazlum bir nine, samimi bir duacı, her türlü riyakârlıktan uzak insan dışı canlılar her daim Yaradan’ına dua ediyor.