DÜŞÜNCE

On altı Türk devletini uluslararası arenada canlı askerlerle temsil etme düzeyine gelmek, devlet aklının hangi yönde karar verdiğinin açık beyanıdır. Bu devletler içinde dinimiz ve dilimizle çelişenleri çıkarıp yerine Akkoyunlu ve Anadolu Selçuklu gibi devletleri koymayı tartışmıyorsak, bazı kabullenmelere de açık olduğumuzu görmeliyiz.

Hesabın görüleceği, doğrulanacağı yer burasıdır. İnsanların ezdirilip ezdirilmediği, muhtaç edilip edilmediği asgari ücrete, açlık ve yoksulluk sınırına, bölüşüme, imtiyazlara ve şüphesiz bütün bunların bir konuşmaya nasıl dâhil edildiğine bakılarak çok rahat görülebilir. Halep oradaysa arşın burada!

Modern hukuk devleti aygıtında imtiyaz yoktur, yönetilen halk ile yöneten politik ve bürokratik kademedeki tüm görevliler aynı değerde olup, yasalar önünde eşit sorumluğa sahiptir. Görevler yasal metinler üzerinden tanımlanır ve icra edilir. Esas itibariyle kamu hizmeti hakları belirleyen hukuk normları üzerinden yürütülür yani bu görevler üst yönetimin öznel tasarrufları (lütuf) değildir.

Takva, insan ne kadar sorumluluk bilinci ve ödev ahlakı ile hareket ederse etsin bunun kendisini korumakta yeterli olamayacağı bilinciyle Allahın korumasını talep etmek, onun koruması altına girmektir.

Bendeniz son yıllarda şu sözleri her sohbetimde spot cümleler olarak topluma arz ederim. ‘’İnsan ancak başka insanlarla insan olabilir. Allah’a giden yol insandan geçer. İnsanı ihya etmeden Allah’ı razı etmek mümkün değildir.’’ Afrikalıların ahlak felsefesi olarak kabul edilen Ubuntu tam da bunu anlatıyor aslında, derinlemesine…

Türkiye, bir taraftan dünya ile bütünleşmesini sağlayabilecek insan gücünü, tarım potansiyelini, doğal kaynaklarını gereği gibi kullanamazken, diğer taraftan sınırlı sermayesinin büyük bir kısmını çimento üretimine yönlendirerek, sürdürülebilir kalkınmayı başaramaz!

Rönesans ve reform süreçlerinde din, Batı’da daha ideolojik bir söylem içinde değerlendirildi. Aksi takdirde ilahi olanın dünyevi olana dönüştürülmesi mümkün olamazdı. Sanırım üzerinde düşünülmesi ve konuşulması gereken husus ideolojilerin “dönüştürücü” yetenekleridir. Siyasi ve ekonomik bir çıkar unsuru olarak din ve kültürün yetersiz kalması, ideolojilerin varlık sebebi oldu. Çıkar gruplarına hizmet eden düşünürlerin kurguladıkları dünyalar, toplumların kitlesel olarak yönetebilmesini sağladı. Daha özgür, adil, eşitlikçi ve güzel bir dünya peşinde sürüklenen insanların sahip oldukları ideolojiler, kısa bir süre içinde insanların din ve kültürlerini bu uğurda kullanabilmelerinin kapılarını araladı.

Geçmiş bir karabasan gibi Türkiye’nin üzerinde çökmüş durumdadır. Hafızası tarafından esir alınmış bir Türkiye gerçeği vardır karşımızda. Bu yüzden yüzyıllardır çözemediği, bir adım mesafe alamadığı hayati sorunlarıyla baş etmek için hala yüzyıllardır başarısız olmuş olan yol ve yöntemleri kullanmaktadır.

Hayatımızı geri sarmak, temize çekmek gibi bir lüksümüz/imkânımız ne yazık ki yok. Bunun için her ne kadar hayatımızda birçok rastlantı ve sürprizin önüne geçemesek de, sağlam bir akıl/düşünme ile birçok şeyin kontrolünü elimize alabilir, keşke sayımızı azaltabiliriz.

Ne yazık ki 15 Temmuz sonrasında, ortada somut deliller olmadan insanlar, “öyle bir kanaat hâsıl oldu” denerek “Fetöcü” ya da “Fetöcü şüphelisi” ilan edilmiş, imzasız ihbar mektupları ve anonim telefonlara, kamu kurumlarının üst yöneticilerinin beyanları ve hazırladığı dosyalara dayanarak insanlar gözaltına alınıp tutuklanmıştır.