DÜŞÜNCE

Enflasyondan dar gelirli halk mı suçludur, yoksa doyurulamayan elitler mi? Ya da başka ifadeyle, konuyla ilgilenen her politikacı ya da neoliberal iktisatçının diline pelesenk olmuş "şayet emeklilere veya asgari ücrete zam yaparsak enflasyon kontrolden çıkar" sözü ne derece gerçek ifade eder?

Kavimler göçü her şeyi sil baştan tasarlamanın tek yolu. Bu bir sıradanlaştırma, aynılaştırma ve eşitleme hareketidir. Müşterek bir paydada eşitlenme ancak ve ancak bütün insanlığın yeryüzünde yeniden dağıtılmasıyla mümkün olabilir.

Yerel yönetimlerdeki ve bürokrasideki yozlaşma ve çürümenin boyutlarını ele alan nitelikli filmler oldukça nadirdir. Balıkçı Başkan filmi, çevre sorunlarına duyarlı olanlar ve ideal bir kentsel planlamanın yönetiminde siyaseti bir imkan olarak görenler için çok uygun bir film.

Sürekli insanların şuursuzluğundan yakınıyorsun. Bu çok abartılı bir genelleme. Belki bazıları öyledir ama herkes de şuursuz olacak değil ya. Söyler misin bana "şuursuz" derken tam olarak kimi, neyi kastediyorsun?

İğfal edilmemiş, içi boşaltılmamış ne kaldı geriye? Aşk, dostluk, vefa, aile, evlat, sanat, edebiyat, kitap, bayram, hediyeleşmek…

Tutum ve davranış değiştirmek kolay değildir. Bunu yapabilmek için kendi yaşam hikayemizi gözden geçirip, inanç ve kabullerimizi bir değerlendirme ve elemeye tabi tutup sağlam olmayan yerlerimizi tamir etmemiz gerekecektir.

Hem kendimiz hem de çevremiz için geribildirimlerin olumlu olmasına dikkat edelim. Aksi takdirde geribildirimler geriletici bildirime dönebilir. Gölgelere odaklanmak yerine önümüze yeni ışıklar alarak yürümeliyiz.

Her iki tarafın şu süreçte ne dediğinin bir önemi yok aslında. Her iki tarafta bu süreçlerin başlangıcında nelerle karşılaşacaklarını ve ne yapmaları gerektiğini çok iyi biliyorlardı. Hangi kararların bölge ve ülke insanını hangi sonuçlara taşıyacağını çok iyi kestiriyorlardı. Kürt ve Türk Siyasi yapıcıları köklü bir zihniyet değişikliğe gitmedikleri sürece bu ve benzeri olayları yaşamaya devam edeceğiz. Sonuçta ne mi olacak?

Gazze aynasında üretilen kötülük, Arendt’in bahsettiği türden düşünme, muhakeme etme ve yargı yetisinin dumura uğramasının aksine üretilen kurban metaforu üzerinden alenileştirilerek büyük bir bilinç ve hınç kültürü eşliğinde endüstrileştirilmektedir. Başka bir deyişle üretilen kötülük endüstrisi, tüm taraflarda bilinçli bir kötülük sarmalının oluşması ve pekişmesine hizmet etmektedir. Gazze’de İsrail’in gerçekleştirdiği katliamlar, Nazi soykırımı zamanındaki tek sesli totaliteryen koşulların tam aksine, tüm dünyada kamusal müzakerenin yoğunlaştığı, farklı fikirlerin dolaşımda olduğu ve en önemlisi de basın yayın araçları ve internet teknolojisinin en ileri seviyede olduğu bir dönemde kötülüğün göze sokarcasına teşhir edilerek yeniden üretilmesinden başka bir şeyle açıklanamaz.

Günümüzde insanlar hemen her konuda konfor arayışında olduğu gibi inanç ve dini yaşam bakımından da kendisine güvence sunacak konforlu bir yaşam alanı istiyorlar. Bu topluluklar da insanların bu zaafını kullanıyor. Onların beklentilerine bir cevap mahiyetinde, görünürde dini anlamayı ve yaşamayı kolaylaştıran bir yapı oluşturuyorlar.