KÜLTÜR-SANAT

2019 yılı,  II. Dünya Savaşı’nda müttefik kuvvetlerin Normandiya Çıkartması’nın 75. yılı idi. Yıldönüm kutlamaları nedeniyle, İngiltere tarafından çıkartmanın yapıldığı Arromanche  kasabasına John Everiss’in  “D-Günü 75 Bahçesi” isimli tasarımı hediye edildi.  Bu eser bir dizi heykelden oluşuyor.

Selçuklunun kervansaray, cami, hamam, medrese ve türbe şeklinde sıralanan bunca yapıyı yapanlar olmadığı şeklinde söylemi doğru kabul etmek mümkün değildir.   Elbette farklı kültürlerden sanatçıların istihdamı söz konusu olmuştur. Ancak doğru bir akıl yürütme, tüm bu yapıları yaptırmanın bile   medeniyet  algısı olmadan mümkün olamayacağı sonucuna ulaştıracaktır.  Çalışan mimarların, sanatçıların ya da ustaların etnik kimlikleri bugün bizler için değerli olabilir. Selçuklu gibi gerçek medeniyetler için önemli olan  etnik köken sorgulaması değil  yapılan işin niteliğini sorgulamak olmalıdır.  Tıpkı Selçuklular gibi özgüveni yüksek medeniyetler, etkileşime açık  tavırları ile kendi kültür ve inanç merkezinde senteze ulaşarak eşsiz konuma gelmişlerdir.

Nuri Bilge Ceylan filmleri Anadolu insanını aşağılamaktan, hor gören bir bakışla yaklaşmaktan hiçbir zaman anlamaya fırsat bulamaz. Filmlerinde resmigeçit yapan insanlara, karakterlere sevimlilikten vazgeçtik, bu kadar da olmaz diyecek kadar pespaye bulursunuz. Sanki Anadolu’da incelik, irfan, hikmet bulunmaz, sosyal ilişkilere yansımaz ve halkın sahih/iyi bir yanı yok. Ezikliğini telafi eden çıkarcı bir yalakalıktan başka.

Batı’da felsefe düşüncesinin eski Yunan’da başladığına dair yaygın bir kanaat vardır. Sokrat (M.Ö. 469 - 399), Eflâtun (M.Ö. 427 – 347) ve Aristo (M.Ö. 384 – 322) ile başlayan bu düşünce, pek çok bilgin, düşünür ve edebiyatçının yüzyıllarca süren katkılarıyla zenginleşerek devam etmiş ve on sekizinci yüzyıla kadar gelmiştir. Felsefe, bu uzun ömrü boyunca insan beyninin birçok çalışma alanını kendi bünyesinde bulundurmuştur. Tarih, edebiyat ve estetik bunların arasında akla ilk gelenlerdir.

Türkiye Yazarlar Birliği'nin kuruluş tarihi olan 1978 yılından bugüne kültürel varlığımızı güçlendiren,faaliyetlerinden biri de iki yılda bir gerçekleştirilen Türkçe’nin Uluslararası Şiir Şöleni. Türkçe’nin ‘ses bayrağını dalgalandırma’yı amaçlayan şölenlerin ilki 1992 yılında Bursa ve Konya’da gerçekleştirildi.Daha sonraki yıllarda Almatı, Aşkabat, Girne, Strazburg, Akmescid, Üsküp, Bakü, Prizren ve Bişkek’te Türkçe bayrağı altında toplanıldı. Sonuncusu ve de on birincisi 01-04 Ekim 2015 tarihlerinde Tataristan’ın başkenti Kazan’da hayat buldu. Böylelikle insanlık tarihi kadar eski şiirin saltanatına, bine yakın yerli ve yabancı şairin katılımıyla, yirmi üç yıllık bir halka daha eklenmiş oldu

Cumhuriyetin “Müzik Devrimi” aslında geleneksel ve aşağı yukarı bin yılda meydana gelmiş ciddî ve düzeyli bir müzik kültürünün batılılaşma uğruna yok sayılarak feda edildiği bir çağdaşlaşma projesidir. Platon’un; “Müziğini değiştirirseniz sitenin duvarları yıkılır” sözüyle ifade ettiği gibi, belki de bin yıllık sitenin duvarlarının yıkılmasına sebeb olacak bir devrimdir cumhuriyetin müzik devrimi.

Herkesin bir kamplaşma, bir kulüpleşme peşine düştüğü günümüzde bazı kavramlar kafamızda öyle karışık ki. Yıllar içerisinde hepimiz mesleğimiz ile ilgili hep aynı sorulara maruz kalır dururuz. Hepimizin dilinde hazır klişe cevaplar, geçiştirir hemen sıradaki güncel sohbete atlamak için can atarız. “Bıktım kardeşim bu sorudan” diyemezsiniz saygı ve sevginiz gereği. Ama bazı sorular var ki artık gün geçtikçe canınızı acıtır ve dur demek istersiniz içinizden sessizce bağıran o sesle.